"It started as a hobby...A hobby that grew out to be a passion...
A passion that unites with a dream.
A dream that I hope, someday will fall into reality."
As requested by kuya Aries, ipo-post ko to dito.hehe.sbi nya po kasi sa kin share ko daw sa mga friends ko ^_^ it's a gospel song so I hope you would love it :)
Ang mga bata ay madaling turuan. Ika nga nila,
kung anong ginagawa ng matanda ay siya
ring gagawin ng bata. Madali silang
natututo dahil sa nkikita nila. Madali nilang naa-adopt ang anumang salitang
marinig nila. Ngunit ang malaking katanungan; alam nga ba nila ang mga bagay na
alam na nila?
Kung sa akin mo itatanong ang
bagay na iyan ay mahihirapan akong sagutin ka. Una, dahil hindi ko naman talaga
nalalaman ang pag-iisip ng mga bata. Ang tanging alam ko lang ay ginagawa nila ang anumang mkita nila sa
kanilang paligid.
Nung tayoy bata pa, naniniwala akong curious
tayo sa maraming bagay. Tulad ng kung bakit umaandar ang ulap, kung bakit bilog
ang mundo, kung may gold nga ba sa dulo ng rainbow, kung totoo ba ang aswang at
ang pinakasikat na 'Kung paano tayo ginawa'. Madalas, pinag-tatawanan tayo kung
ito ang itatanong natin. Subalit ang tanong uli, 'Alam nga ba nila ang mga
bagay na Alam na nila?'
Apat na taon ako ng ako'y magsimulang pumasok
sa eskwela. Sa isang pribadong paaralan ng aming lungsod ako inenroll ng aking
mga magulang. Ng mga panahong iyon ay dalawa pa lamang kaming magkapatid at ang
mama ko ay may magandang trabaho. In short; afford-nilang-mapagaral-ako-sa-private-school.
Wala akong ibang maalala sa nursery year ko sa nasabing paaralan. Palibhasay
apat na taon pa lamang ako ng mga panahong yun. Ang tanging naalala ko ay ang
madalas kong pagpunta sa library upang magbasa ng kung ano-anong kwento. Paborito
ko ang English, kaya English din ang malimit kong basahin.
Tatlong
taon akong nagtagal sa pribadong paaralang iyon bago nagpasya ang aking lola na
ilipat ako sa pampublikong paaralan dahil lamang sa kadahilanang hindi na nila
ako matutukang turuan. Ngunit ang dessyon nilang iyon ang siyang nagpabago sa
takbo ng buhay ko,maging ng mga pananaw ko. Ngayon, sa desisyong ginawa ng
aking mga magulang para sa akin, masasabi bang Alama na nila ang mga bagay na
Alam na nila?
Hindi
ko Alam noon kung nakabuti ba o nakasama ang paglipat ko sa pampublikong
paaralan. Dahil mas namulat ako sa realidad ng buhay at hindi naka-kulong sa
rehas ng aking kamusmusan. Natuto akong maging independent, nadevelop ko ang
self-esteem ko. Sa pag-babago ng kapaligiran ko'y unti-unti ring kumawala ang
natutulog kong kamalayan.
Dati
ang alam ko ay madali kong makukuha ang mga bagay na nais kong makuha. Kasama
na ang aking pangarap. Ngunit isang araw ay nagising na lamang ako na ako'y
nakikipaglaban sa buhay upang makuha ang mga bagay na gusto kong makuha. Na
maging ang pangarap na dati'y abot-kamay ko lamang ay tila baga lumayo na sa
akin. Kinailangan kong lumaban para mabuhay, at para na rin sa aking mga
pangarap... Ito ang mga bagay na ipinamulat sa akin ng tunay na daigdig sa
labas ng matayog na gusali ng pribadong paaralan kung saan ako nag-mula. Ngunit
sa kabila ng mga bagay na aking napagtanto ay ang mga bagay din namang aking
natutunan. At sa patuloy kong pagsakay sa byahe ng buhay ay patuloy din ang
aking paggising sa katotohanan ng tunay na kahulugan ng salitang 'pait' at
'saya'.
Sometimes, people’s
attitude towards us is un-explainable….
I wonder why; some people are there to love you, while others is to hate you.
Some are there to understand, others to mis-interpret.
Some inspire you, others discourage you.
Some will cheer you up, and others to knock you down.
Some will lead you to light; others will drag you into darkness.
Some would accept your weaknesses, others to judge you negatively.
Some will rejoice with your accomplishment, others will got envy and destroy
your reputation.
Some will keep your secret, other will gossip you.
Some people will wipe your tears; others would mock you on your depression.
Some cares for you, others ignore you.
Some will effort to take you into seventh heaven; others will be happy seeing
you live in hell…..
Life is complicated after all… But remember this; you are living not to pleased
or serve other people, God created you so that you can live praising and
honoring Him. We are on his earth not for the sake of ourselves or other
people; we are here, alive with our circumstances because of the fulfillment of
Gods promises to us. We may live with lots of trials, but bear in mind that
Nothing is Impossible unless you believe in God.
~Maria Sharmine~